– urodził się 25 marca 1883 r. w Dąbrowie Górniczej. Jego rodzicami byli Leopold Piwowar oraz Franciszka z d. Gdesz. Pochodził z rodziny rzemieślniczej, ojciec posiadał własny zakład stolarski i młyn parowy. Starszy brat Ryszarda – Adam Piwowar był pierwszym prezydentem Dąbrowy Górniczej.
Naukę w gimnazjum rozpoczął w Częstochowie. Ze szkoły został jednak wyrzucony przy przejściu z klasy 5 do 6 za „bunt” w internacie. Opinia o młodym Piwowarze, jaką dyrekcja gimnazjum rozesłała do innych szkół średnich, uniemożliwiła mu, pomimo parokrotnych prób dostanie się do innego gimnazjum w b. Kongresówce. Wreszcie Ryszard znalazł miejsce w prywatnym gimnazjum doktora Wiedemana w Petersburgu. Później wyjechał do Lipska do Wyższej Szkoły Handlowej na uniwersyteckie studia, których jednak z powodu śmierci ojca i konieczności zajęcia się sprawami zarządzania sukcesyjnym majątkiem, nie ukończył. Po powrocie do Dąbrowy pracował w charakterze księgowego w młynie parowym swojego szwagra Józefa Daneckiego. Aktywnie włączył się w działalność społeczną. Był jednym z organizatorów, pełniącego rolę banku, Dąbrowskiego Towarzystwa Wzajemnego Kredytu, którego został wybrany prezesem pierwszego zarządu. W październiku 1914r. Ryszard Piwowar wstąpił jako szeregowiec do tworzącego się w internacie przy dąbrowskiej szkole górniczej VI batalionu I Brygady Legionów Polskich i od razu zgłosił się do pomocy przy werbunku legionistów. W listopadzie, Piwowar już w stopniu sierżanta wyruszył wraz z zagłębiowskimi legionistami do Częstochowy, Piotrkowa i Łodzi. W tym czasie pełnił także obowiązki komendanta taboru i komendanta koszar. Wkrótce został jednak urlopowany do Ząbkowic celem wywiezienia do Zakopanego swej rodziny (także zaangażowanej w pracach legionowych) przed grożącym represjami ze strony wojsk rosyjskich. Wskutek przesunięć oddziałów wojskowych na linii Żywiec – Zakopane, Piwowar zatrzymał się w Wilkowicach- Bystrej. Po zameldowaniu się w ówczesnym biurze werbunkowym w Białej, wystawiono mu nową legitymację oficera-urzędnika i przydzielono do Departamentu Wojskowego w Jabłonkowie, zaś lutym 1915 r. do ponownej pracy przy rekrutacji chętnych do Legionów w Zagłębiu Dąbrowskim.
Ryszard Piwowar bardzo aktywnie zaangażował się w pracę nad przeobrażeniem osady Dąbrowa w miasto. Na mocy rozporządzenia Naczelnego Wodza austriackiego z dnia 18 sierpnia 1916 r. został mianowany radnym. Zgodnie z obowiązującym wówczas systemem kurialnym, wyłoniony został z II Kurii, zrzeszającej właścicieli nieruchomości. Na posiedzeniu konstytuującej się rady miejskiej, 30 września 1916 r. został wybrany ławnikiem. Na stanowisku tym pozostał ponad rok. Następnie Piwowar brał żywy udział w organizowaniu pierwszego w Dąbrowie polskiego Komisariatu Rządowego, stanowiącego zaczątek przyszłego starostwa. Wkrótce też został zastępcą Komisarza Rządowego na powiat będziński zajmując się reorganizacją administracyjnych urzędów politycznych Piwowar przeszedł do pracy w Starostwie Powiatowym w Będzinie w charakterze urzędnika. Pracował w różnych działach, dochodząc do stopnia zastępcy starosty. Na własną prośbę i ze względów materialnych rozstał się jednak z urzędem. Od 30 października 1922 r. Ryszard Piwowar został zatrudniony w przedsiębiorstwie Skarboferm Spółka Dzierżawna Polskich Kopalń Skarbowych na górnym Śląsku S.A. w Katowicach na stanowisku urzędnika biurowego. Przeniósł się także z rodziną na Śląsk i zamieszkał w Nowych Hajdukach. W Skarbofermie Piwowar pracował do 19 września 1929r. W dniu 15 maja 1930 r. Ryszard Piwowar, głosami 13 radnych, zrzeszonych w klubach BBWR i PPS, został wybrany burmistrzem miasta Czeladź. Nowy burmistrz objął urząd 25 maja. Kadencja Piwowara była wypełniona nieustającymi konfliktami z Radą Miejską, na tle politycznym i osobistym. Zaostrzające się starcie było przyczyną rezygnacji z funkcji burmistrza przez Piwowara, pod koniec listopada 1933r. Warto nadmienić, że konflikt w czeladzkim ratuszu był tak poważny, że zostały w niego zaangażowane władze powiatowe, a także prokuratura. Ryszard Piwowar był dwukrotnie żonaty. Z pierwszą żoną rozstał się. Miał przy sobie 2 córki z pierwszego małżeństwa, a także na wychowaniu przybranego syna – dziecko Zofii Zabierowskiej, drugiej żony. Zmarł tragicznie 8 września 1935 r. w Chorzowie. Piwowar odebrał sobie życie przez powieszenie we własnym mieszkaniu przy ul. Wolności. Pochowany został 11 września na cmentarzu parafialnym parafii św. Jadwigi w Chorzowie. Grób nie zachował się do współczesnych czasów.